Dag 12. Woensdag 9 september.
Langs de prachtige kustweg en via piepkleine dorpjes zoals Marine d’Canelle, Nonza, Patrimonio komen we in St Florent een leuk maar toeristisch stadje. Hier Trekken we bergen weer in, een kaal met marqués begroeid landschap. In Ille-Rousse drinken we onze koffie, waarna we doorrijden naar Calvi. Hier boeken we voor twee dagen op camping la Pinede. Het is een ACSI gekeurde camping waar we met onze kaart een korting krijgen, we betalen dus maar € 16, = per nacht, niet duur als we de tarieven van andere campings er mee vergelijken.
We maken er een rustige middag van en gaan ’s avonds na het eten aan de wandel langs de baai naar het centrum, een half uurtje wandelen. Het is nog gezellig druk in de smalle straatjes en alle winkels zijn nog open. Langs de boulevard, wandelen we terug na eerst nog even een drankje te hebben genuttigd op een terrasje, ook hier een gezellige drukte.

Dag 13. Donderdag 10 september.
Een hele rustige relaxte morgen op camping doorgebracht nog steeds stralend weer maar we zijn wel genoodzaakt om steeds de schaduw op te zoeken. Gepke heeft weer een van haar befaamde kruidkoek gebakken, heerlijk. Nu zit ik in de camper om de website bij te werken die straks de lucht in gaat want we hebben hier WiFi

 Dag 14 Vrijdag 11 september.
WC leeg, afval water tank leeg en schoonwater erin en we kunnen er weer een paar dagen tegen. Dan Inkopen doen, dus naar de Super U vlak bij het centrum, maar jammer dan er is daar geen parkeerplaats voor onze camper. Gelukkig is er buiten de stad nog een andere supermarkt. Daar lukt het overigens met moeite om een plekje te vinden. Op naar het zuiden en al gauw rijden we alweer tegen een col omhoog. Niet zo heel hoog (ca. 650 m) maar wel met prachtige vergezichten over de bergen met de baai van Calvi op de achtergrond. Niet alleen daar maar op veel plekken zijn fantastische uitzichtpunten zoals Semaphore, Borca Bassa en Col de La Croix. Hier kijken we over een prachtige baai de Golve de Girolata met de fantastische rode bergwanden op de achtergrond. Diverse jachten liggen daar voor anker. Even voorbij Porto draaien we weer de bergen in steil omhoog door de Gorge de Spelunga. We rijden hier soms over stukken zeer smalle wegen tussen de rotspieken door, af en toe stoppend om van de prachtige vergezichten te genieten en te fotograferen. Enorm grote eucalyptus bomen en volbeladen tamme kastanjebomen, die overigens nog niet rijp zijn aan de kant van de weg. Hier en daar in het wild lopende varkens, geiten en koeien langs de weg Na het dorpje Evisa gaan we weer tegen een col omhoog de Col de Vergio. Iets voorbij de col vinden we een plaatsje op een overnachtingplaats. Het is meer een camping voor lange afstand wandelaars, tientallen tentjes waar vermoeide jongelui bij liggen. Hun wasgoed hangt over de hekken te drogen. Tijdens het afwassen in het toiletgebouw legt Gepke contact met een Israëlische jongeman die met 5 vrienden een wandeltocht maakt over Corsica. Hij heeft nog nooit een camper van binnen gezien en dus nodigt Gep hem uit die van ons te komen bekijken. Aardige vent, wil alles graag zien en denkt er over om later ook met een (kleine) camper te gaan reizen. Hij verteld dat in Israel niet zo veel campers rond rijden vooral omdat men niet de grens over kan naar de buurlanden. Maar het lijkt hem heerlijk. Als we afscheid nemen geeft Gepke hem een halve kruidcake mee om te delen met z’n vrienden. Ook over de camping loopt een koppeltje wilde varkens, die heel brutaal aan de tenten en de spullen ruiken. We maken nog een korte wandeling en natijd zitten we binnen want het begint zo hoog toch wel frisjes te worden.

Dag 15 zaterdag 12 september.
Een warme dag vandaag, 34 gr. Gepke heeft nog even afscheid genomen van haar troetelvriendjes, ze hadden een kaart met een varken erop waar ze alle vier iets op hadden geschreven als bedankje voor de lekkere kruidcake, heel leuk. Via Calacuccia rijden we door de imposante kloof Scala de Ste Regina naar Corte. De weg voert vlak langs de diepe afgrond af en toe rijden we tussen de gigantische rotsen. We doorkruisen de binnenstad van Corte. Verderop wordt de weg veel beter, althans breder en we schieten even lekker op waardoor we om half drie al een kleine camping oprijden die ingeklemd ligt tussen de weg en een riviertje
Op het terras is een bruiloft gaande. Het is een intieme enigszins verwaarloosde en gedateerde camping maar dat vinden we niet zo’n probleem. Op dit traject tot aan Ajaccio zijn haast geen campings, dus deze kunnen we wel aanbevelen voor een nachtje N42.02961 E8.91297

Dag 16 zondag 13 september.
Om zeven uur begon de regen ritmisch op het dakluik boven ons hoofd te tikken, gauw het bed uit en de was naar binnen gehaald. Dit is mis dachten we toen het steeds harder begon te tikken. Nou dat viel reuze mee het was een flinke bui van een half uur en toen was het weer droog en toen we om negen uur reden was er geen wolkje meer aan de hemel te zien. We zitten ca. 25 km vanaf Ajaccio dus draaien we de neus van onze Hobby in die richting. We rijden langs het vliegveld Napoleon Bonaparte naar het centrum. Een toepasselijke naam, want hij was hier immers geboren. De handicap van een camper is dat je niet zo gemakkelijk een plekje om hem te parkeren vind. De gehele stad door en aan de ander zijde er weer uit, niets te vinden. Terug dan maar weer en ja, als we weer voorbij het centrum zijn vinden we een plekje, waar Gepke overigens haar twijfels over had, maar nagevraagd in een barretje aan de overkant van de weg, blijkt het geen probleem om daar te staan. Op de heenweg hadden we gezien dat er aan de boulevard een “Marche au Puche” was, en daar houden we wel van. Maar evengoed was dat wel zo’n 2 km lopen bij 34 gr. Logisch dat we steeds de schaduwzijde van de weg namen. Het is altijd leuk om op zo’n buitenlandse rommelmarkt rond te struinen, toch kwamen we met lege handen weer terug. Door de oude binnenstad terug gelopen, waar we ook nog een gezellige warenmarkt bij de haven kruisten. Daar was het ook een drukte van belang, Groente en fruit in overvloed maar ook erg veel standjes met kaas, wijn en heel veel worst- en vleeswaren. Tom geprogrammeerd op Propiano en iets daarvoor vonden we een camping met een zwembad, gezien de hoge temperatuur leek ons dat een goede keus. Binnen het uur lagen we dan ook in het heerlijk koele water.

Dag 17 maandag 14 september.
Eigenlijk is er weinig te vertellen over deze dag, niet anders dan dat het erg warm was en we er weer een rustdag van hebben gemaakt. Heerlijk de gehele dag op de camping gebleven, ’s morgens bij de tent en ’s middags dobberen in het heerlijk zwembad. Foto’s maken kwam er niet van.

Dag 18 dinsdag 15 september.
Na de koffie aan de rit, de berg af en via Propiano richting Bonifacio. Weer was het een bergachtige route, hoewel minder hoog als we gewend waren. Propiano is een erg toeristische stad. We zijn daarom maar niet uit de camper gestapt. Bonifacio lijkt ons interessanter. Bij een tankstation voor de stad de tank volgegooid, dit is het laatste tankstation voor dat we de ferry naar Sardinië nemen, dat is Italië en is de diesel veel duurder. We rijden eerst naar de ferry haven via de smalle wegen door de stad. Het is een hele kleine ferry haven en de parkeerplaats is ook minimaal. Morgen steken we over en ik wil alvast een ticket kopen maar het kantoor is nog dicht. Morgenmiddag om 12.00 uur vertrekt de ferry voor de overtocht van veertig minuten naar st.Teresa Gallura. We rijden 5 km terug naar een ACSI Camping, helaas zonder zwembad want het is weer een warme dag vandaag.

Dag 19 woensdag 16 september.
In de receptie vragen we naar het adres van een garage omdat er op het dashboard een lampje bleef branden dat aangaf dat de remmen waren versleten. Helaas bleek er in Bonifacio geen garage te zijn. We moesten naar Porto Vechio. We besloten uiteindelijk niet zover terug te gaan rijden maar het aan de overkant op Sardinië te proberen. Op tijd waren we bij de ferry haven, een ticket gekocht. Deze bleek met aftrek van de korting haast net zoveel te kosten als de overtocht van Livorno naar Bastia. Terwijl de overtocht maar 40 minuten duurt en die andere 4 uren, onbegrijpelijk. We hebben nog 1,5 uur voordat we aan boord gaan, dus wandelen we nog wat rond in Bonifacio, heel toeristisch met al die dure jachten in de haven. De bovenstad hebben we niet meer kunnen bekijken. Maar een paar mooie foto’s kon ik maken toen we er met de ferry bij langs vaarden. In St. Teresa waar wee op Sardinië aan kwamen hebben nog, aangestuurd door de TomTom naar 4 Garages gezocht maar hij stuurde ons consequent naar buitenwijken met alleen maar woonhuizen en geen garages.
We zijn toen maar doorgereden naar een camping zo’n 25 km verderop. Camping Village Baie Blu la tortiga bleek een enorm grote camping te zijn met misschien wel 500 plaatsen. Heel goed geoutilleerd maar niet precies zoals wij het leuk vinden. Onze Duitse buurman had een voor ons heel toepasselijke naam Holger Groninger. Hij kwam uit een dorpje vlak bij Willemshaven. Aardige vent waar we nog een tijdje mee hebben zitten praten.

Dag 20 donderdag 17 september.
Onze eerste pleisterplaats was CastelSardo waar we wat hebben rond gewandeld. Heel schilderachtig ligt de Labyrintische oude stad op een steile rots aan zee. De route daar vandaan wordt steeds minder mooi. Op een gegeven moment zien we een paar iveco vlaggen aan de kant van de weg bij een bedrijfsgebouw. We draaien er in en het blijkt een garage voor vrachtwagens en bussen te zijn. als ik hun ons probleem uitleg “consumato i freni” (versleten remmen) steken de monteurs gelijk de handen uit de mouwen en binnen de kortste keren word de camper omhoog gepompt en op blokken gezet. Als later blijkt dat de juiste remblokken niet op voorraad zijn springt er een in een auto om ze op te halen uit Sassari 30 km verderop.
Om half een zeggen ze dat ze eerst siësta gaan houden tot 3 uur en dat dan de camper weer snel klaar zal zijn. Alles gaat op slot en zelfs het hek voor het terrein wordt dicht geschoven. Wij gaan dan een uiltje knappen in de luie stoelen onder de bomen. Om vier uur kunnen we, nadat ik heb afgerekend, weer aan de rit met een rustig gevoel van een veilige camper. Als we in de nabijheid van Porto Torres begint de vervuiling van het landschap toe te nemen, afval langs de weg, parkeerplaatsen die grotendeels vol liggen met plastic flessen en zakken vol afval, grote stukken grofvuil, dat is wel even schrikken. Het herinnerd ons aan bepaalde gedeelten in de Marokkaanse woestijn, ook daar troffen we veel zwerfvuil nabij de dorpen en steden. We reden om de grote industriestad heen en langs de grote olie raffinaderij, een bepaald onaantrekkelijk aandoend landschap.
We rijden door naar een gratis overnachtingsplaats Belvedere Cala Lampiano. We staan hier alleen hoog op de rotsen met een prachtig uitzicht over de middellandse zee.

Dag 21 vrijdag 18 september.
Doordat we hoog op de rotsen boven de zee stonden konden we profiteren van een heerlijk zwoel windje. De gehele nacht de ramen open zodat we van een prima nachtrust genoten. Over de smalle wegen langs de kust reden we naar Capo Caccia. Mooie paden door de weelderige groene vegetatie leiden naar de steile kliffen van de kaap. Het is een uniek en weids uitzicht over de zee. Na hier van genoten te hebben rijden we door naar de oude stad Alghero. We laten de camper achter op een grote parkeerplaats en wandelen de oude stad in. Alghero, ook wel klein-Barcelona of Barcelonetta genoemd, geldt als een van de mooiste steden van Sardinië. Eeuwenlang werd Alghero door Catalanen bewoond. We laten ons betoveren door de charme van de Spaans geïnspireerde stad. We dwalen door de met kleine keitjes bestrate straatjes en steegjes en over de hoge vestingwallen aan de zeezijde omspoeld door de golven van de zee.

Dag 22 zaterdag 19 september.
Ghilarza is ons volgende doel, een klein stadje de binnenlanden in. Allereerst rijden we door Alghero en langs de kust naar Bosa waar we afwijken van de kust. Voor alsnog een leuke route maar als we dichter bij Macomer komen word het langzaam vlakker en oninteressanter. Wel zien we een paar overblijfselen van woontorens uit de nuraghentijd (ca. 1600 vc.) op een afstandje van de weg. Het dorpje Ghilarza blijkt niet erg mooi, we staan aan de rand in een verwaarloosd parkje. We wandelen toch nog even rond maar het dorp is totaal uitgestorven en dat op zaterdag avond.

Dag 23 zondag 20 september.
Ook het landschap tot aan Porchilles is niet indrukwekkend, van daar wijken we van de hoofdweg af en word de weg bochtiger en dat blijft zo tot Orgosolo. Dit stadje hebben we bewust als doel gekozen vandaag. Muurschilderingen op de vele huizen maken het straatbeeld van Orgosolo uniek. Naar Latijns-Amerikaans voorbeeld zijn deze murales uitdrukkingen van politieke en sociale vraagstukken waar mensen mee zitten. Strijdbaar, bijtend-ironisch of beschuldigend- het gaat om een zoektocht naar een rechtvaardige wereld zonder geweld.
Francesco Del Casino een tekenleraar in Orgosolo was in 1975 de initiatiefnemer van dit muralisme hier. We wandelen een uurtje door de Corso Repubblica, de hoofdstraat en bekijken deze bijzonder kunst. Helaas begrijpen we van de teksten in het Italiaans natuurlijk helemaal niets, maar veel schilderingen vertellen hun eigen verhaal. Daarna rijden we over de pas Del Golfo in het bergland Barbagia naar Tonara waar we op een verwaarloosde camping terecht komen.

Dag 24 maandag 21 september.
Boven het bergdorpje Tonara dat tegen de helling ligt aangeplakt is de camping gelegen. Door smalle straatjes soms met een helling van 25% rijden we naar de hoofdweg toe. Dat geeft hier en daar nog wat hoofdbrekens want soms moet we een scherpe Haarspeldbocht door, wat alleen lukt door eerst een eindje rechtdoor te rijden , ergens te keren en dan weer terug. We rijden door het Parco Naturale Del Giara, waarna we eerst weer een stuk vrij vlak land moeten door kruisen met rommelige dorpjes en veel droge velden. Maar ook wijngaarden, op sommige daarvan moeten de druiven nog worden geoogst. Af en toe passeren we een landbouwtrekker met een kar erachter volgeladen met mooie blauwe druiven. In Gonnosfanadiga komen we terecht op een lege overnachtingplaats ergens achter op een klein industrie terrein, heel ongezellig maar wel vertrouwd voelt het aan. In de avond maken we nog een wandeling door het dorpje met de lange naam.

Dag 25 dinsdag 22 september.
Nog een dertig kilometer door het vlakke landschap en we steken opnieuw een natuurpark in Het Parco Naturale del Sulcis. Als we het park inrijden zien we direct op een steile vulkaankegel de pittoreske ruïne van het Castello di Acquafredda. We zien af van de zeer steile klim van 264 m meter naar het kasteel, dit is net even iets teveel voor deze oude mensen, Helaas. We rijden door het prachtige gebied en komen nog langs een Nurache toren. Als we bij de kust uit komen vinden we in het lagunen gebied Porto Botte aan de Golfo di Palmas een plekje vlak aan het water waar we verder de middag doorbrengen. Een verkoelend windje waait door de camper en we zoeken in eerste instantie de schaduw op want het is weer 34 gr. In de lagune zien we witte reigers, kraanvogels een veel flamenco’s, zelfs spotten we een ijsvogel die over het water scheert. De Golfo di Palmas is een uitgelezen plekje voor Kite surfers, we zien dan ook tientallen over het water scheren. Op onze avondwandeling hebben we nog een gesprek met deze jongelui, ze komen overal vandaan, Frans, Spaans, Pools en een Marokkaanse instructeur. Vanmiddag hebben we echt even zitten zonnebaden, rode knieën zijn het bewijs.

Dag 26 woensdag 23 september.
We overwegen om hier nog een nachtje te blijven staan maar wel een ritje naar Eglesias te maken een ca. 40 km noordelijk gelegen stadje. In eerste instantie was het moeilijk om daar een parkeerplekje te vind maar uiteindelijk lukte dat toch. Evenals in alle steden is het ontzettend moeilijk om voor een camper een plaatsje te vinden. Nu stonden we nog geen 500 meter vanaf het centrum op een pleintje bij een kerk.
We wandelen een uurtje door de oude stad en rijden dan terug naar het eiland Isola di Sant Antioco via een landtong komen we aan in het gelijknamige stadje. Ogenschijnlijk is hier niet veel te beleven en we rijden door naar het op het andere eind gelegen haven plaatsje Calasetta. Als we daar bij de haven staan zien we meerdere campers aan het water staan en we sluiten ons daar bij aan. Het is hier nog gezelligger door het af en aan varen van diverse vissersbootjes en van een veerboot. We staan nog maar goed en wel of het word donker en er komt een gigantische bui over ons heen. Maar na een half uur is het weer droog.

Dag 27 donderdag 24 september.
We programmeren Tom op de veerboothaven van Cagliari waar de boot naar Sicilië vertrekt. Evenals in Livorno is hier de bewegwijzering naar de ferry belabberd maar na rondvragen en zoeken komen we er toch. De ticket office is pas om half vijf open horen we van een Zwitsers echtpaar dat ook over wil varen morgen. Ze vertellen ons dat buiten het seizoen er maar 1 keer een boot naar Sicilië vaart en dat is morgen. We mogen van geluk spreken dat we hen troffen. We wilden eigenlijk zaterdag over gaan, maar dat doen we dan nu morgen maar, een week wachten hebben we geen zin in.
Cagliari is een gezellige stad met een drukke boulevard langs het water front en smalle straatjes daarachter. Uiteraard zijn die straatjes grotendeels bezet door terrasjes en souvenirwinkeltjes. Als ik aan een groepje politie mensen (een soort ME) vraag of het een probleem is als we vannacht bij de haven blijven staan om te overnachten, Nou als we helemaal selfsupporting zijn dan is dat geen enkel probleem. Gep bied zelfs aan dat ze mogen komen douchen bij ons als ze daar zin in hebben, grote hilariteit natuurlijk. We staan direct aan het water en vlak voor ons zwemt constant een enorme school makreelachtige vissen aan de oppervlakte van het water. Het zijn er honderden. Ze zijn steeds aan het luchthappen, misschien hebben ze het te warm. Een Bulgaarse jongeman is met een werphengel aan het vissen. Hij gooit z’n haak in de school en vangt er zelfs een aantal maar niet omdat ze in het aas happen maar de haak zit soms in de rug en dan weer in de staart, goed geluk dus.
Tegen een uur of zeven gaan we nog een uurtje wandelen in de stad, erg gezellig.

Dag 28 vrijdag 25 september.
Een uur of elf waren we alweer aan de rit, we maken nog een rondje naar het zuid oosten van Sardinie want we hebben nog de gehele dag de tijd, de ferry vertrekt immers pas om 19.30 uur en we hoeven pas een uur van te voren aanwezig te zijn. Het is een mooi natuurpark waar we door heen rijden. We treffen het want daar waar we een mooi plaatsje vinden voor de lunch staat een amandelboom aan de kant van de weg. Het zijn niet zulke hele grote maar we plunderen toch maar een zakje vol, thuis zullen we ze wel gaan ontdoppen. Als we het natuurpark achter ons hebben gelaten nemen we toch maar de snelweg om op tijd in de haven te zijn. Dit is een van de weinige snelwegen op Sardinië en vanzelf met veel tunnels. Heel vreemd, maar de laatste 20 km naar Gagliari gaat de weg over in een smalle tweebaansweg. We moeten toch 2 uur wachten voordat we de ferry op kunnen rijden. We nemen een douche in de cabin en gaan lekker aan dek zitten. Waar we onze Zwitserse kennissen ontmoeten en nog een geanimeerd gesprek mee hebben. Zij blijven niet in Palermo maar gaan door naar Trapani met de trein. Als we uitgevaren zijn gaan we in het restaurant zitten waar ik twee Kaffe Latte bestel maar espresso krijg, Gepke is hier is hier niet zo’n liefhebber van ’t zijn ook hele kleine kopjes. Naast ons zit een groepje bejaarde sardanen die waarschijnlijk een weekendje Palermo gaan doen. Ze zijn in een uitgelaten stemming en op een gegeven moment komt de gangmaker bij ons een glaasje Grappa aanbieden om te proeven. Het zit in een bierflesje dus ik denk dat het bier is maar Grappa smaakt als jenever waar ik niet zo’n liefhebber van ben. We voeren een levendig gesprek met elkaar hij in het Italiaans en ik in plat Gronings. Misschien juist daarom hebben we veel plezier met elkaar. De ferry is volgens mij erg oud want als we in onze kooi liggen gaat er periodiek een trilling door het gehele schip dat zich voortzet via het kussen naar ons hoofd, toch slapen we goed.

Dag 29 zaterdag 26 september.
Uitgerekend de camperplaats die we uit hebben gekozen in Palermo ligt aan een grote parkeerplaats maar hoewel we er een aantal campers op zien staan is het niet te bereiken want er wordt een grote warenmarkt gehouden. Ondanks we het van vier kanten proberen te bereiken lukt dat niet omdat alles geblokkeerd word door marktkramen. We programmeren een andere 2 km verderop. Dit gaat goed en deze plaats is ons ook naar de zin het voelt veilig aan in deze als mafia stad bekend staand Palermo. We hebben hier zelfs free Wi Fi. We blijven lekker relaxen en gaan na de lunch aan de wandel naar de bushalte 500 m verderop. We wandelen door de stad zien een aantal interessante gebouwen, zoals teatro Massimo en politiamo Garibaldi en de Catedrale, maar de bekende en gezellige markt buurt Ballaro is uitgestorven, eigen schuld, hadden we vanmorgen maar moeten gaan. Onbegrijpelijk maar op bijna elke hoek van de straat staat een verkoopstalletje met hoofdzakelijk hoesjes voor mobiele telefoons, je ziet nooit dat er iets verkocht word. Hoe die jongens daar van kunnen leven mag Joost weten. Het is bewolkt maar wel 34 gr. dus het is een drukkende warmte. Naast de camperplaats is een japannees restaurant waar we ’s avonds heerlijke sushi hebben gegeten.

Dag 30 zondag 27 september.
Na water in te hebben genomen vertrekken we richting Terrasini waar een camperplaats is. Ondanks dat het zondagmorgen 9 uur is, is het al redelijk druk in Palermo. We kiezen voor de lokale wegen waardoor we door allerlei dorpjes rijden. Terrasini is een havenstadje maar het is gebouwd als een dambord, allemaal straten die evenwijdig aan elkaar liggen, veel sfeer is er daardoor niet. We plaatsen de camper op de overnachtingsplek en gaan een wandeling maken.
Als we terug komen besluiten we toch maar om door te rijden naar de volgende plek bij Castellammare. Die ligt vlak aan de verkeersweg en erg onrustig zodat we nadat we hebben gegeten Tom programmeren op torre dell’ Impiso. Dat is de noordelijke ingang van het natuurpark “Riservo Naturale dello Zingaro” De vorige keer dat we op Sicilië waren hebben we gestaan bij de zuidelijke ingang van het park. Op de weg hierheen kwamen we langs diverse grote marmergroeven, enorme happen zijn er uit de bergen gehaald. Het landschap wordt daar niet mooier van. Het laatste stuk van de weg was langs Capo San Vito, een smalle steile weg hoog boven de zee, maar wel een prachtig landschap. Een paar honderd meter voor de ingang was de weg aan weerszijden reeds vol met geparkeerde auto’s van mensen die in het park aan het wandelen waren. Met een beetje geluk konden we ons nog ergens tussen drukken. We maken er een rustige middag van. Tegen het eind van de middag begonnen de mensen allemaal te vertrekken. Toen de laatste om acht uur vertrok waren we helemaal alleen, maar het was inmiddels aardeduister geworden en van wandelen kwam niets meer. Het komt maar zelden voor dat je in een dergelijke volstrekte eenzaamheid op zo’n prachtig plekje met een grandioos uitzicht kunt overnachten. In de Scandinavische landen lukt dat overigens vaker.

Dag 31 maandag 28 september.
Vanmorgen vroeg kregen we een geweldige regenbui over ons heen, heel kort maar wel erg intensief. Dat blijkt heel duidelijk als we op de terug weg naar de bewoonde wereld door San Vito la Capo rijden. De straten staan hier blank, op een camperplaats staan een aantal campers in 25 cm water. De hellende straten lijken wel riviertjes. We rijden naar Erice, een voorstadje van Trapani, dat boven op een steile berg ligt. Erice is een geweldig mooie stadje waar we een paar uurtjes doorheen slenteren. Er wordt zelfs opnamen voor een film gemaakt waardoor een deel van de straatjes niet toegankelijk zijn. Toch genieten van deze wandeling. Natijd vertrekken we naar Trapani waar we een plekje op een parkeerplaats vinden. We maken nog een wandeling in de avond, maar het laat niet zo’n grote indruk bij ons achter.

Dag 32 dinsdag 29 september.
De vorige keer dat we hier waren hebben we de kustweg gevolgd dus nu kiezen we via het binnenland naar Sciacca te rijden. Dit is een misrekening want het grootste gedeelte rijden we over een belabberd slechte weg door een slaapverwekkend kaal landschap. Een landbouw gebied met lege velden. Sciacca blijkt ook niet zo’n geweldige stad, toch gaan we aan de haven een plekje op de vissershaven zoeken. Als we een wandeling langs de haven maken zien we hoe het niet toeristische talie is. Een heel ander sfeertje, Overal groepjes pratende mannen, haast geen vrouw te zien. kris kras geparkeerde auto’s. Rommel op straat. Open werkplaatsen van onderhoudt bedrijfjes en overal kleine kroegjes. Een paar vissers komen binnen in een klein bootje met een paar hele grote inktvissen, Dat lijkt Gepke een uitgelezen gelegenheid om eens als vissersvrouw met de vangst op de foto te komen.

Dag 33 woensdag 30 september.
We gaan op pad. We besluiten naar een camping te gaan bij Licata. Verkeerde coördinaten brengen ons naar een parkeerplaats bij een hotel een paar honderd meter terug is de camping.
We gaan daar staan hoewel het niet helemaal naar onze zin is. Het is een slordige camping overal ligt rommel en de douches zijn lauw en bovenal is de beheerder een chagrijnige man.
Maar goed, we blijven toch maar.
       foto’s volgen later!

Dag 34 donderdag 1 oktober.
Nog een stukje langs de kust en dan buigen we bij Gela af naar het noorden, het binnenland in. Weer rijden we door een landbouwgebied, maar nu in de bergen. We reden via Mazzarino deden inkopen in Barrafranca waaronder een doosje met mini ijsjes toen we ze uit het doosje haalden vonden we ze wel heel erg mini, nou ja dan nemen we er toch 2 en kropen door de smalle straatjes van Pietraperzia met allemaal dwars geparkeerde auto’s. Ons doel was Enna waar we 12 jaar geleden bij het castello da Ambrussia stonden. Nu reden we weer daarheen. Hoe hoger we de berg opreden hoe dichter de mist werd. Ja, het kasteel stond er nog maar op ons plekje onder het kasteel was het verboden toegang. Op het kleine drukke pleintje ervoor was nog net een plaatsje voor ons. Inmiddels was de mist over gegaan in lichte regen. Na een uurtje was het weer droog en gingen we aan de wandel in het centrum van het middeleeuwse Enna.

Dag 35 vrijdag 2 oktober.
Nog steeds dichte mist van morgen, maar gelukkig klaarde het tegen de middag op en reden we weer in de volle zon. Van Enna reden we door de bergen naar Caltagirone. Wat opvalt in deze stad is de alomtegenwoordigheid van keramiek. Tientallen winkels boordevol kleurig keramiek In de etalages liggen niet alleen vazen, borden en huisraad, maar aardewerk verfraaid ook de bruggen, balkons en gevels van de paleizen, vooral langs de Via Roma. Midden in de stad kijken we tegen een monumentale trap van 142 treden aan. Alle schopborden zijn betegeld met verschillende motieven. Deze Scala di S. Maria del Monte werd in de 17e eeuw gebouwd om de benedenstad met de bovenstad te verbinden. We rijden door het mooie landschap naar Pozzallo waar een overnachtingplaats zou moeten zijn, maar die is niet te vinden, waarschijnlijk zijn de coördinaten niet juist want we komen midden in een woonbuurt uit. We zoeken nog langs de kust in westelijke richting maar ook daar vinden we niets, dus maar weer terug in de richting van Syracusa. En ja, tien km verderop is er een die ons bevalt, ’t is inmiddels vier uur geworden en het mag ook wel eens een keer.

Dag 36 zaterdag 3 oktober.
Op het schiereiland van Syracusa is een overnachtingplaats op een parkeerplaats. Midden in het centrum dus, Daar op geprogrammeerd dus. Maar Tom laat het afweten als we er heel dicht bij zijn dat wil zeggen hij stuurt ons in kringetjes rond en wil ons straten in laten rijden die een richting verkeer zijn vanuit de andere kant, dit en het ontstellende drukke verkeer laat ons besluiten het centrum het centrum te laten en we vertrekken naar Brucoli een stadje op het schiereiland waar Augusta ook ligt. Door de smalle straatjes komen we uiteindelijk vlak bij een fort waar een stuk braak liggend rotsland de overnachtingplaats voor de komende 2 nachten zal zijn. We hebben hier een prachtig uitzicht op de zee het fort en niet te vergeten de Etna op de achtergrond. Een kloof die wel een kilometer land inwaarts gaat vormt een natuurlijke haven waar we regelmatig vissersbootjes in en uit zien varen.
       foto’s volgen later!

Dag 37 zondag 4 oktober.
Over vandaag valt weinig te vertellen want we hebben er een hele luie dag van gemaakt, heerlijk voor de tent lezen en af en toe een wandelingetje door het stadje.

Dag 38 maandag 5 oktober.
Nu maar weer verder, eerst naar Catania. Hier moet een overnachtingsplaats zijn midden in het centrum. Ja, mooi niet dus. Een verbreding van een straat dat geheel volgepakt staat met auto’s zou het moeten zijn. Geen plekje te vinden als we dat al zouden willen. Door het rondrijden door het drukke centrum geeft ons de overtuiging dat we geen moeite meer hoeven te doen, er is niets aan en daarom vertrekken we maar weer uit Catania. We rijden door naar het ca. 20 km verder gelegen Santa Tecla, een klein dorpje aan de zee. Een mooie parkeerplaats is ons plekje voor deze nacht. We wandelen langs de zee maar er zijn haast geen stranden. De huizen zijn op de rand van de rotsen gebouwd boven de zee. Deze rotsen zijn van vulkanische oorsprong. Logisch want we zitten hier aan de voet van de Etna. De grillige brokken lava doen ons sterk aan IJsland denken, de zelfde structuur.
       foto’s volgen later!

Dag 39 dinsdag 6 oktober 2015
Taormina is erg moeilijk te bereiken met een grotere camper, daarnaast is er in de wijde omgeving geen parkeerplaats te vinden dus besluiten we de binnenlanden in te rijden. We kijken nog even bij Gola d’ Alcantara. Een diepe canyon waar we van boven op uitkijken.
De vorige keer dat we hier waren hebben we er in gezwommen, nu lijkt ons de klauter naar beneden en vooral terug omhoog een beetje te zwaar. Maar goed, Van bovenaf is hij ook prachtig. De weg gaat steeds hoger de bergen in. In Novara di Sicilië, een klein bergstadje, gaan we staan op een pleintje met een fantastisch uitzicht over het tegen de helling gebouwde stadje.

Dag 40 woensdag 7 oktober 2015
Nog even een gezellig gesprek gehad met een stel Poolse toeristen die rondreden in een huurauto. Ze stonden naast ons op het pleintje een broodje te eten. Onze volgende stop is maar 30 km verder op een camping even voorbij Patti. Onderweg kwamen we langs een autowasplaats, gelijk de gelegenheid aangepakt om de camper een beurt te geven. Dat was wel even noodzakelijk. Een paar dagen geleden zijn we over een aantal lokale wegen gereden waar door de regen veel aarde over de weg was gespoeld. Onderhoud aan de wegen hier staat hier onderaan op de prioriteitenlijst zodat we af en toe genoodzaakt waren om door de blubber te rijden. Nou dat zat dan ook tot aan het dak toe. Op de camping hebben we nog de puntjes op de i gezet. We kunnen nu dus spic en span weer verder met onze reis. Mijn tablet heeft nu helemaal de geest gegeven, de netvoeding heb ik kunnen repareren maar nu blijkt dat er ook intern iets fout zit. Dit betekend dat ik geen boeken meer heb voor de rest van de vakantie.
       foto’s volgen later!

 Dag 41 donderdag 8 oktober 2015.
Richting Messina, waar we over gaan varen naar het vaste land van Italie. Maar nog een laatste nacht op Sicilië. Dat valt nog niet mee, in de stad moet een overnachtingplaats zijn van de camper club Oase. Ook nu kloppen de coördinaten weer eens een keer niet. We zwerven wat rond in een buiten wijk, vragen het eens na bij een tankstation waar gelijk 5 mensen ons proberen te helpen. Ze weten dat die plaats ergens in de buurt moet zijn maar exact weten ze het ook niet. We rijden dan nog maar eens een rondje, zonder succes trouwens. dan toets ik maar een camping in 12 km naar het noorden weer een rit door het hectische verkeer van Messina en het begint al donker te worden. Camping gesloten, ja dat komt in deze tijd van het jaar veel voor. We rijden nog wat door naar de kaap en vinden daar een parkeerplaats in een doodlopende straat in Torre Faro, waar we besluiten te blijven. Eerst wat onwennig maar toch hebben we een rustige nacht.

Dag 42 vrijdag 9 oktober 2015.
8 uur opstaan en door de drukte naar de veerboot haven. Het gaat daar erg eenvoudig, kaartje kopen, oprijden en vertrekken, twintig minuten varen en we zijn aan de overkant. Direct rijden we vanuit Villa San Giovanni de bergen in. Allemaal smalle bochtige weggetjes, vooral in de dorpjes. We rijden hoger en hoger naar uiteindelijk ruim 1400 meter. Wat we dachten dat een stadje zou zijn, blijkt Gambarie een handvol huizen te zijn. Maar dan wel in een fantastisch mooi Natuur park “Parco Nazional dell’Aspromonte” De weg slingert door een gemengd bos, soms zo donker dat je het gevoel hebt in de schemering te rijden. Overal staan auto’s aan de kant van de weg geparkeerd van paddenstoelen zoekers. Ik heb nog een gesprek met twee oude mannen elk met een grote mand vol diverse soorten paddenstoelen. Vanuit Gambarie rijden we weer naar beneden naar de zuidkust. onderweg zien we nog geiten in een boom. Geen grapje hoor, de laatste keer dat we dat zagen was in Marokko, leuk. Nog 40 km langs de kust gereden richting Taranto. Op de overnachtingplaats Canafello, dat aan het strand is gelegen, staan al 15 campers en caravans. Wij zoeken er een plaatsje tussen. Je kunt zien dat veel er al een lange tijd staan, onze buurman, een Duitser, blijft hier een week staan. Wij zijn daar nog niet aan toe, de vraag is zullen we dat ooit leuk gaan vinden? Het zwerven, zit ons in het bloed, meestal willen we al gauw weer zien wat daar achter de horizon allemaal te zien is.
       foto’s volgen later!

Dag 43 zaterdag 10 oktober 2015.
Om een uur of zeven vanmorgen begon het verschrikkelijk hard te regenen en een gigantisch onweer kregen we over ons hoofd. De lucht was constant rondom verlicht door de bliksem flitsen. We blijven de kust volgen naar La Castella, een dorpje met een vissershaven. Bij die haven vinden we een plaatsje op de boulevard. Er staat reeds 1 Duitse camper, maar verder lijkt het dorp wel uitgestorven. In het begin van de avond maken we nog een wandeling en ontdekken dat er aan de andere zijde van het dorp een kasteel in het water staat, d.w.z. op een rots 50 meter van de kust staat een kasteel zoals je je een kasteel voorstelt. Een paar zwerfhonden, een restauranthouder die een beetje troosteloos voor de deur zit te dommelen en een stel toeristen die druk zijn met het fotograferen van het kasteel zijn de enige mensen die we tegen komen. Later op de avond komen er nog enige tientallen auto’s in kolonne toeterend voorbij rijden, Dit maakt waarschijnlijk deel uit van de ceremonie van een bruiloft die elders in het dorp wordt gevierd.

Dag 44 zondag 11 oktober 2015.
Het is onze bedoeling om de gehele hiel en hak van Italië langs de kust te gaan volgen. De afstand daarvan valt ons tegen, Het is ongeveer 8 á 900 kilometer. Veel stukken zijn erg mooi maar soms is het ook wel wat saai, steeds zien we de spoorlijn tussen ons en de zee. Wat wel heel erg fascinerend is zijn de Olijfgaarden. Vreselijk dikke bomen met knoesterige stammen van soms wel een meter doorsnee. Ik kan niet nalaten daar een paar foto’s van te maken, ik heb namelijk een zwak voor bomen, ze maken altijd grote indruk op mij. Als ik de camper stop en terug loop voor de foto’s stopt er een auto, die net uit een zijpad komt, naast mij. Het blijkt de eigenaar van de olijfgaard te zijn. Hij verteld mij trots dat de meeste bomen “Mil cinco”jaar oud zijn (1500 jaar dus) Dat had ik echt niet verwacht. We zoeken, nadat we inkopen hebben gedaan bij de Lidl, een slaapplaatsje bij Marina di Pisticci.
Het is een stuk boulevard langs het strand, waar reeds 10 campers zijn gesetteld, 8 daarvan zijn Duitsers en 1 een Nederlander. Een van die Duitsers staat hier al 7 maanden en dat voor het tiende jaar. Je moet het maar leuk vinden. Vermoedelijk is dit in het seizoen een enorm drukke plaats, een eindje van de kust zijn 2 enorme parkeerplaatsen voor dagjes mensen.

Dag 45 maandag 12 oktober 2015.
Direct rijden we de snelweg op, er is op het traject van deze dag niet zoveel te zien en kunnen daarom beter even flink opschieten. Al snel rijden we Taranto binnen, een grote industriestad. We nemen de ringweg en daarna zoeken we snel de kust weer op. Langs smalle weggetjes met hier en daar uitzicht op de zee rijden, we al snel Gallipoli binnen. Vlakbij de haven parkeren we de camper en wandelen naar het centro historica, de oude stad. Het is gelegen op een eiland dat door een brug is verbonden met het vaste land. We maken een wandeling rondom het centrum langs de waterkant en daarna door de oude straatjes. Het is een mooi historisch centrum. In de vissershaven die direct naast de brug is gaan we overnachten. Een paar vissers staan met de hengel aan de lopende band sardientjes uit het water te slaan. Het is ingooien en ophalen.

Dag 46 dinsdag 13 oktober 2015.
Op de kaart is de gehele weg om de hak groen gekleurd, wat betekend dat het een landschappelijk mooie weg is, dit klopt. We rijden op een redelijke weg vlak langs het water. Er is geen strand het is allemaal een rotskust. Wel is de andere zijde van de weg geheel volgebouwd met allemaal witte vakantiehuisjes. Op het uiterst zuidelijke puntje staat bij Capo S.Maria di Leuca een grote wachttoren. Hier drinken we een kopje koffie, onze drugs waar we niet zonder kunnen. We vervolgen onze weg, nu in noordelijke richting De kust is hier toch anders hoog boven de zee slingeren we over een prachtige weg en door kleine havenstadjes. Overal treffen langs de zee wachttorens aan, ronde torens ca. 5 meter hoog en ook 5 meter in doorsnee. Meestal met een stenen trap aan de buitenzijde. Tientallen zien we, deze kust heeft door de eeuwen heen nog al wat veroveraars moeten afweren kennelijk. Het is echt een bloemenkust, prachtige velden met een variatie aan bloemen. Geen enkele camping is hier nog open dus we zoeken weer een vrije plaats op in het stadje Cisternino. Maar eerst rijden we nog een honderd kilometer over de snelweg langs Lecce en Brindisi.

Dag 47 woensdag 14 oktober 2015.
30 km verder komen we aan in Alberobello, het centrum van de trulli’s. Truli’s zijn de in deze streek voorkomende stenen huisjes waarvan de daken bestaan uit los op elkaar gestapelde platte stenen. De vorige keer dat we hier waren hebben we overnacht op het pleintje in het centrum. Maar hoe we ook zochten alle wegen naar het historische centrum waren verboden voor campers. Uiteindelijk lieten we ons naar de camperplaats leiden. Deze bleek aan de rand van het trulli gebied te zijn. We blijven hier niet overnachten dus we betalen € 8,= voor 6 uur en wandelen we in 5 minuten naar de trulli’s. Het eerste deel tot het plein is nogal commercieel, veel souvenir winkels enzo. Maar aan de andere zijde van het plein is het buurtje veel oorspronkelijker. Hier kregen we een leuk contact met een leuk echtpaar uit Malta, het klikte erg goed. We hebben om 5 uur afgesproken om onze vrienden Frouwke & Bert te ontmoeten op hun vakantie adres in Conversano. Keurig op tijd komen we aan bij hun appartement. Samen lopen we naar een kleine supermarkt voor inkopen en frouwke brouwt een lekker dinertje voor ons. Een hele gezellige avond wordt het, lekker bijpraten en veel lachen. Direct bij het appartement is een parkeer pleintje waar we in de camper kunnen overnachten.

Dag 48 donderdag 15 oktober 2015.
Ontbijten met F & B is weer eens wat anders dan Muesli. Natijd gaan we met de Fiat Panda aan de rit. We rijden via Turi, Gioia naar Matera. Hier vlakbij is een neolithische opgraving, maar hoe we ons best ook doen het is niet te vinden terwijl het wel heel duidelijk op de kaart staat. We vragen het aan diverse mensen maar die komen er ook niet uit zodat we uiteindelijk Matera maar inrijden waar we naar de oude stad Sassi gaan. Dit is echte een topper. De oude gebouwen zijn als het ware opgestapeld vanuit een diepe canyon. Smalle steegjes en trapjes voeren naar beneden en aan de andere zijde weer omhoog. veel huizen zijn ook deels in de rotsen uitgehouwen. Heel verrassende details zien we aan de gevels. We maken er een leuke wandeling. We drinken wat in een klein restaurantje, waarbij ik voor Chocolademelk kies, het is echter geen melk maar Mousse fondant, heerlijk ik moet het lepelen in plaats van drinken. Weer terug in Conversano gaan we, na een uurtje rust, vroeg in de avond aan de wandel, we zoeken Pizzeria Terra Rossa in de oude stad. Wel moeilijk te vinden maar het blijkt toch de moeite waard. Het is een uitstekend restaurant. We genieten van heerlijke pizza’s een lekker wijntje en niet te vergeten een smakelijk toetje. De bediening is professioneel en vriendelijk een geslaagde avond dus.

Dag 49 vrijdag 16 oktober 2015.
We gaan na het ontbijt kijken in Polignano waar F & B overmorgen een boot excursie gaan maken naar de grotten onder de stad. Daarna rijden we langs de kust op zoek naar een oude toren, maar eerst wandelen we door de oude binnenstad van Monopoli. De toren stelt niet zo veel voor, daarvan hebben we al een behoorlijk aantal langs de kust gezien. Twee honderd meter verder is wel iets bijzonders te zien, een steengroeve half in zee, hier zijn de stenen uitgekapt waar de stad van is gebouwd. Omdat we nog tijd hebben en toch vlakbij Alberobello zijn gaan we F & B de trulli’s laten zien. We zijn er nu voor de derde keer dus we kunnen met gemak optreden als gids.

Dag 50 zaterdag 17 oktober 2015.
Een laatste ontbijtje en een roerend afscheid van onze vrienden rijden we weer verder met de camper. We kiezen er voor om eerst een flink stuk over de snelweg te rijden vooral om Bari te omzeilen. Daarna gaan we bij Barletta de kustweg volgen, de eerste tien km rijden we tussen de zee en een enorme zoutwinning. De gigantische vloeivelden bieden niet zo’n mooi landschap maar voorbij Manfredonia rijden we natuurpark Gargano in. Geweldig bochtenwerk langs de kust dan weer hoog op de helling en dan weer bij de zee, geweldig mooi. Bij Vieste maken we nog een wandeling langs de spierwitte krijtrotsen. Veel lange stranden, veel campings en hotels maar geen mensen. Maar ja, het is dan ook half oktober.
We rijden langs diverse gesloten campings en camperplaatsen die niet te bereiken zijn. Maar uiteindelijk vinden we toch een plaatsje op een parkeerplaats bij het bergdorpje Vigo del Gargano.

Dag 51 zondag 18 oktober 2015.
Vanaf Vigo del Gargano rijden we terug naar de kust en volgen die naar de S16. Even voor Pescara verlaten we die en gaan landinwaarts naar de Abruzzen. op een pleintje vlakbij het centrum van Guardiagrele is plaats voor 5 campers. We zijn echter de enige die hier overnachten. We maken nog een lange wandeling door het mooie oude centrum dat boven op een berg ligt.
       foto’s volgen later!

Dag 52 maandag 19 oktober 2015.
We rijden verder door de Abruzzen en de Appenijnen. Het is een lange dag geworden want ons doel was Rome. Nagenoeg de gehele dag heeft het geregend maar toen we Rome binnenreden begon de zon te schijnen zodat we op camping Village Flaminio nog lekker even buiten konden zitten. Tegenover ons staat een Australisch koppel met een camper. Zij doen hier in Europa wat wij 7 jaar geleden in Australië hebben gedaan. Ze hebben een camper in Duitsland gekocht en rijden daar een jaar lang mee rond, we hebben dus onderwerpen genoeg om over te praten.
       foto’s volgen later!

Dag 53 dinsdag 20 oktober 2015.
Lekker rustig thuis een kopje koffie gedronken en daarna aan de wandel naar het trein station. Dat is 10 minuten lopen vanaf de camping. De kaartjes automaat was buiten werking dus moesten we wel zwart rijden. We hadden wel de intentie om de kaartjesknipper hier op te wijzen maar die kwam niet langs, € 1,50 pp uitgespaard dus. We kwamen aan op station Flaminio en zaten gelijk in de drukte. We konden gelijk foto’s maken want het eerste wat we zagen was een Egyptische obelisk op de Piazza del Popolo. Wandelend door de Via del Corso kwamen we langs de P.Augusto, een massief rond gebouw, het lijkt op een soort fort. Het is het mausoleum van Augustus, hij liet het in 14 n Cr. zelf bouwen in de vorm van etruskische grafheuvel. in de middeleeuwen verbouwde de familie Colonna het mausoleum tot burcht. Op het Piazza di colonna bewonderden we een soort obelisk die geheel bestaat uit een spiraalsgewijs gebeeldhouwde taferelen. Het is de gedenkzuil van Marcus Aurelius uit 180. Als een soort stripverhaal zijn de krijgshandelingen van hem afgebeeld. Dit plein is het politieke har van Italië, hier staat ook het palazzo Chigi, de ambtswoning van de Italiaanse premier. Vervolgens wandelen we door de smalle straten vol met souvenir winkel en restaurantjes naar het Pantheon. Daar is het enorm druk, zowel binnen als buiten. Het Pantheon is de best bewaarde tempel van Rome. Piazza navona is ons volgende doel, het staat vol met kunstenaars die hun schilderijen aan de man proberen te brengen. Er staan drie mooie fonteinen op het plein. Hierna lopen we naar het Colosseum. het is een enorm amfitheater met een omtrek van 527 meter en 57 meter hoog. Er was plaats voor 45.000 mensen. Inmiddels liepen we al 3 uur rond en begonnen de beentjes te voelen dus we liepen terug richting het station Flaminio. Het koste nogmaals 3 uur om weer op de camping te geraken. Namen we ook nog de sneltrein i.p.v. de boemel zodat we het station Due Ponti met hoge snelheid voorbij reden. Om acht uur gingen we nog naar het restaurant op de camping. Gepke een Pizza en ik een T-bone steak. Dat hadden we wel verdiend vonden we.

Dag 54 woensdag 21 oktober 2015.
Het plan om nogmaals Rome in te gaan hebben we laten varen, de spieren in de benen maakten bezwaar. Dus de camper ingepakt en bijgevuld waarna we aan de rit gingen. Via lokale wegen naar Todi een stadje 140 km naar het noorden. Het ligt op de top van een heuvel, heel veel bochtjes dus om boven te komen. Een mooie camperplaats is gelegen ongeveer 100 meter lager. 20 campers kunnen er staan maar we staan maar met z’n tweeën.
De camperplaats heeft zelfs een huiskat, een lief beest dat direct een stuk leverworst van Gepke krijgt. Iemand heeft zelfs een bench voor haar/hem onder de bosjes geschoven met een etensbakjes erbij. Misschien heeft een camperaar het beest achtergelaten of konden ze hem/haar niet te pakken krijgen toen ze weer verder moesten, wie zal het zeggen
Na een uurtje rust gingen we Todi onveilig maken, nou dat moesten we dan wel alleen doen want als we 25 mensen zijn tegen gekomen is het veel. We zwerven 1,5 uur door de lege straatjes en dalen dan weer met een lift af naar onze camper. Die lift is volgens ons een geweldige service, vooral omdat we nog wat napijn hebben van onze lange wandeling van gisteren.

Dag 55 donderdag 22 oktober 2015.
Voor we weer verder trekken komt er nog een bejaarde dame aanrijden die de voerbakjes voor poes komt vullen. Ze spreekt uitstekend Engels (de dame)en verteld ons dat de poes hier al 2 maanden rondzwerft. Ze woont in het centrum van Todi en brengt elke dag wat kattenbrokken. Een echte dierenvriend dus! We gooien € 15,60 in de automaat en kunnen dan door de slagboom rijden richting Piancastagnaio, een stadje 80 km naar het westen. Het lijkt wat op Todi, alleen kleiner. Maar ook hier is het uitgestorven, alle winkeltjes ook nog dicht helaas. Maar dan plotseling, ja daar is een kapper en er brand licht. Daar ik al weken niet bij de kapper ben geweest komt dat heel goed uit. Het is een beetje oubollig zaakje waar een moeder de scepter zwaait en twee dochters op leeftijd het knipwerk doen. Ze staan direct klaar om mijn kop te fatsoeneren. Uitleg hoe ik het wil hebben is nogal moeilijk in het Italiaans. Toch lukt het onder veel hilariteit duidelijk te maken. In tien minuten is het gebeurd en Gepke is volgens haar tevreden met het resultaat en ik ook.
       foto’s volgen later!

Dag 56 vrijdag 23 oktober 2015
Vandaag rijden we naar Siena, niet zo heel ver dus we zijn er al omstreeks met middaguur. De camperplaats is aan de noordzijde van de stad in een buitenwijk, het is een mix parking. Helaas is het helemaal vol voornamelijk met personen auto’s en een stuk of tien campers. Als we het tweede rondje rijden zien we een Belgisch koppel naar ons gebaren, ze staan net op het punt om te vertrekken met hun alkoofje, boffen wij even. De busstop is tegenover de parking en er vertrekt elk half uur een bus naar het centrum. We staan dan ook al snel, nadat we gegeten hebben, op lijn tien te wachten. Een half uur duurt de rit naar het centrum van Siena. We lopen zo het “Centro Storico” in. Het is er redelijk druk in de straten maar als we op de Piazza del Campo, het centrale beroemde schelpvormige plein, aankomen krioelt het daar van de toeristen. Als we op een laag muurtje bij de “Fonte Gala” de sfeer op ons laten inwerken komen we in gesprek met een ouder Amerikaans echtpaar, ze klagen er over dat alles hier zo duur is. De hotels, restaurants enz. Voor Amerikaanse begrippen is dat misschien wel waar. We bekijken de rijkelijk met beelden versierde Façade van de Duomo en de op een spekkoek lijkende Campanile. Zwerven wat door de straten en nemen bus 10 weer terug naar de camper. De terugrit voert door de buitenwijken en het kost ons wel een uur om weer terug te komen.

Dag 57 zaterdag 24 oktober 2015
We rijden eerst naar San Gimignano, de stad met de vele torens. Evenals de vorige keer dat we hier waren is het parkeren hier een crime, geen plekje voor een camper te vinden en we besluiten dan ook maar om door te rijden naar Firenzuola een dorpje halverwege Florence en Bologna. Op een parkeerplaats bij een zwembad vinden we een plaatsje, Ondanks dat het zaterdag is kan je in het centrum, waar we nog een wandeling maken, wel een kanon afschieten.
       foto’s volgen later!

Dag 58 zondag 25 oktober 2015
Via een prachtige route door de Toscane rijden we naar San Marino, een van de kleinste staatjes ter wereld de oppervlakte is 61 km3. Het heeft een schitterde ligging tegen de helling van de Titano, een verweerd zandsteen gebergte. We gaan staan op de parkeerplaats P10 vanwaar je met 3 liften naar het oude centrum kunt, dat scheelt een hoop klauterwerk. Boven zijn het allemaal steile straatjes die zigzag omhoog gaan. Het is er druk met toeristen die zich vergapen aan de mooie gebouwen maar ook aan de souvenir- drank- dure kleding- en sieraden winkels. Vanaf de vele terrassen heb je een prachtig uitzicht over het omliggende berglandschap dat er vandaag, door de laaghangende mist feeëriek uitziet.

Dag 59 maandag 26 oktober 2015.
Vandaag verlaten we het berglandschap en rijden richting Treviso, dat ligt zo’n 30 km voorbij Venetië. We hebben er eerder gestaan en hadden toen een goede treinverbinding met de stad in het water. De coördinaten die in het campercontact boek staan kloppen niet want we komen wel op een camperplek maar die is drie km vanaf het centrum. We rijden daarom op ons geheugen naar de plaats waar we in schatten dat hij moet zijn en dat lukt. In et boek zijn de coördinaten verwisseld. Er staan een stuk of tien campers. Naast ons staat een oude verwaarloosde alkoof camper vol deuken en de achterbumper hangt er half bij. Er zit een ouder koppel in die het voortdurend met elkaar aan de stok hebben maar tussendoor zijn ze best vriendelijk. We maken nog een wandeling naar het station om ons alvast te oriënteren voor morgen. Onderweg treffen we een Italiaans meisje die ons de weg wijst en ons de goede tip geeft dat er ’s morgens tussen 9 en 12 geen treinen richting Venetië rijden.

Dag 60 dinsdag 27 oktober 2015.
6.45 uur opgestaan, het is een half uur lopen naar het station en we willen niet riskeren om te laat te komen voor de trein. Na tien tussenstations en een half uur later stappen we uit in Venetië. Dan begint onze zwerftocht door deze mooie maar o zo toeristische stad. Eerst richting de Rialtobrug. Even daarvoor lopen we over de versmarkt. Voornamelijk Groente en fruit, maar ook zeer veel vis, altijd leuk om de bedrijvigheid te zien. Omstreek koffie tijd duiken we een klein restaurantje in voor een koffie latte. De rialtobrug staat helaas grotendeels in de steigers zodat er weinig van is te zien helaas. Op naar het San Marco plein. Daar liggen enorme plassen water vanwege het hoge water in de Adratico. We wandelen langs Canal Grande geheel naar het arsenaal maar zitten onderweg regelmatig een kwartiertje op een bankje om te genieten van het sfeertje en het heerlijke weer, 21 gr. is het nog en we hebben geen jas nodig. Dit is de zoveelste keer dat we hier rondwandelen, maar het blijft altijd weer leuk en we ontdekken elke keer wat nieuws. Zo komen we nu langs een boeken winkel in een achteraf straatje. Het is een lange pijpenla met allemaal kleine zijkamertjes die tot het plafond volgestapeld is met boeken. Een hele ordeloze boel maar ontzettend sfeervol. Op een plaatsje achter het pand zijn de boeken in de openlucht opgestapeld tot een trap. Je kunt daarvan af een blik werpen op het kanaal achter de muur. Half vier waren we weer terug bij de camper in Traviso. Moe maar heel voldaan met deze mooie dag. Tegen zeven uur zijn we het centrum nog ingelopen om een lekkere Pizza te eten, een kroon op de dag want ze waren heel erg lekker.